همه ی دل نوشته ها از دلتنگی می گویند
اما یک طرفه
همه ما در دل نامه هایمان به شما فقط از سختی های خودمان می نویسیم
آقا جان
ولی هیچ کس یادش نیست شما از ما به ما مشتاق ترید
شما منتظر ترید
شما بهترید در رسم انتظار
اما ما...
چه بگویم که دلم در امتحان دلداگی به شما نمره ی چندان خوبی نخواهد آورد
که اگر به شانه کشیده بودم غم سینه ی شما را
حالا برای سپاهتان سرداری بودم
اما حیف همچون بقیه سربار شمایم
...
آقاجان
این روزها حرف و حدیث زیاد است
یکی از انتقاد می گوید و یکی از بی سوادی
اما "دلم" می خواهد بداند کجای زندگی ما، شما را دلتنگ است؟
اسلام محمدی صلوات الله علیه، کجای زندگی ماست؟
انتظار شما در کدام ثانیه ی خواب و خوراک ما بی تابی انداخته است؟
آیا ما همان ها که باید باشیم شده ایم؟
آیا ما همان کادو پیچ خدا باقی مانده ایم یا به تکامل عشق لبیک گفته ایم؟
آیا ما دل داده ایم؟
آیا ما؟؟؟
من؟؟
آیا!
این حرف هم نا تمام مانده در دلم..
کاش حسرت نشود و بر دلم باد نکند بودن جزء منتظرین شما
آقای ِ ما
دعا کنید برایمان
تا به انتظارتان بایستیم.
همین
!
